Εξήντα και δύο χρόνια μοναξιά ζητώντας την αλήθεια
και τώρα που τα γέμισα είμαι και πάλι μόνος.
Αλήθεια πόσο μπορετό είναι να ζεις πνευματικά
σε έναν κόσμο ηδονής της γεύσης, της σάρκας, του χρήματος,
λαού χωρίς ιδανικά, της φαύλης εξουσίας;
λαού χωρίς ιδανικά, της φαύλης εξουσίας;
Ποιος τάχατες μπορεί τους άλλους να εμπνεύσει,
να βρουν την τόλμη, να μπορούν,
να αγωνιστούν, να θέλουν.
Η Ελλάδα πρέπει να σωθεί, με σύστημα, από μέσα.
Το κράτος δεν θέλει, δεν μπορεί, είναι σαθρό και άνομο,
ακέφαλο και άνευρο, είναι και φοβισμένο.
Φθάνει η γκρίνια Φίλοι μου και τώρα προτάσεις κάνω.
Εφόσον μάχες γίνονται σε οικονομικό πεδίο,
τότε λοιπόν για πόλεμο μιλούμε δίχως άλλο.
Να έρθει λοιπόν το στράτευμα και όσοι κυβερνούνε,
να κάνουν επιστράτευση και τρόπο σωστό να βρούνε,
τα απέραντα, χέρσα χωράφια τους πρέπει να καλλιεργούμε.
Όταν θα δέσει ο καρπός, παραγωγή σαν δώσει,
να μεθοδεύσει μοιρασιά τον κόσμο να ταΐζει.
Τα βήματα τα επόμενα είναι και αυτά απαραίτητα
για ετοιμοπόλεμο λαό που θα ήθελε να εργαστεί,
πατρίδα να αναστήσει.
Υγεία να οργανώσουμε καλή όταν ορίσουν
διοικητές νοσοκομείων στρατιωτικούς του ελεγκτικού
και όλα θα διορθωθούν αυτόματα, διότι την γνώση έχουνε,
έχουν φιλοπατρία.
Το τρίτο το καλύτερο είναι για την παιδεία,
όπου το μόνο φάρμακο, να σώσει την παρτίδα,
είναι να δώσουν εντολή και να μπορεί να γίνει
το μάθημα με επιθεωρητές σε όλες τις βαθμίδες.
Γιατί όπου καταντήσαμε, μας φθάσανε δάσκαλοι απάτριδες,
τεμπέληδες κι αγροίκοι.
Φίλοι μου συγχωράτε με, εγώ πολλά δεν ξέρω,
μόνο που κάνω την αρχή, έναν σπόρο να βάλω.
Όσοι μπορείτε πιο πολλά, κάντε το και μην αργείτε,
μήπως περάσει ο χρόνος ο καλός και έλθει η δυστυχία.
Όσοι, μόλις μας διαβάσατε, να έχετε Υγεία.
Κι όσοι θα βάλετε αρχή, Υγεία και καλή Επιτυχία.
ΙόΦ 
